Günler yine hızlandı, yetişemiyorum hiçbir şeye. Tek derdim çocuklara yetişmek onlara yetmek. Onların isteklerine cevap verebilmek..onu bile yapamıyorum sanırım. Oğuz hergün daha da istekli ve ısrarcı geliyor okuldan, şunu oynayalım bunu oynayalım en çok beni sev benimle ilgilen hep bana bak gibi gibi... zavallı Kerem'im o derece değil henüz ama o da artık hep yanımızda olmak için çaba harcıyor, bacaklarıma tutunuyor, sürekli emmek istiyor, kucağıma gelmek istiyor, onu kucağıma aldığımda Oğuz'da eksik kalmıyor atlayıveriyor üstümüze.. kardeşini itme, sıkma gibi ufak tefek şeylerde olmuyor değil tabii. Geçen gün Oğuz'un öğretmeni aradı, Oğuz hırçın bu aralar, annem benimle ilgilenmiyor diyo dedi. Haydaa, yıkıldım tabii.. ne yapsam daha fazlasını istiyor, anlamıyorum, yüzümü kerem'e döndüğüm anda beni sevmiyorsun benimle ilgilenmiyorsun deyiveriyor. Ona açıklıyorum oğlum bak benim iki oğlum var ikinizle de ilgilenmem gerekiyor, ben kardeşini de seni de çok seviyour...