Okul

Okulun başladığı günlerde, içimde bir merak; sınıfa yeni birileri gelmiş midir, giden olmuş mudur, bu sene nasıl geçecek, öğretmenlerden değişen var mı, gibi sorular belirirdi kafamda.
Hem üzülürdüm, upuzun tatilin bitişine hem de yeni bir başlangıcın hissettirdiği heyecan iyi gelirdi ruhuma.

İlk gün ders yapılmayacak olmasının verdiği güvenle, o günün tadını çıkarmaya çalışırdım. Arkadaşlarla kavuşma, okul bahçesini gözlerle tarama usulüyle varsa hoşlanılan çocuğu çaktırmadan arama, görünce başlayan kalp çarpıntısı..

Bütün bunlar çok geride kaldı. Şimdi okul heyecanı benim için, Oğuz Emre'nin okul hazırlıkları, defter, kitap, kıyafetleri azıcık da onun heyecanından bir parçayı sahiplenme olarak devam ediyor.

Okulumuz başladı, bugün tüm gün olarak ilk defa okula verdim oğlumu. Umarım iyisindir oğlum, çişini yaptırıyosundur, yemeğini yiyosundur suyunu içiyosundur..
İçten içe azıcık acıdım Oğuz Emre'ye özgür günleri geride bıraktığı için. Bir sınıfla beraber hareket etmek zorunda kalacak, canı bahçeye fırlamak isterken, sadece camdan dışarı bakıp hayal kurabilecek.Yemeğini bir okul dolusu insanla yiyip, ancak vakit geldiğinde eve dönebilecek, sınıf arkadaşlarıyla uyuyacak.



aklım sende.