arizona

Ahşap Türk-Osmanlı mimarisinin en zengin örneklerinin bir bütün olarak korunduğu Safranbolu’yu mutlaka görmelisiniz diyenleri dinledim ve karadeniz turunun ilk durağı olarak safranboluya ulaştım. İyiki de dinlemişim.. Safranboluyu çok sevdim. Karadeniz turunun diğer ayrıntılarını başka bir yazıya saklayarak Safranboludan devam ediyorum. Safranbolu adını yörede yetiştirilen safran bitkisinden almaktadır. Safran kendi ağırlığının yüz bin katı kadar sıvıyı sarıya boyayabilen bir bitkiymiş . Ayrıca kimya sanayiinde ve baharat yapımında da kullanılıyor. Son derece güzel ve maddi değeri çok yüksek olan bu bitkinin dünyada üretildiği ender yerlerden biri de yetiştiği ender yerlerden birisi Safranbolu.. Bende dayanamayıp 10 gram safran aldımi tam 10 milyona :) gerçi henüz kullanmadım, ama en iyi kullanım için araştırma yapıyorum, safranlı plav gibi.. Aslında Safranbolu girişinde inanılmaz bir şaşkınlık yaşadığımı itiraf etmeliyim.. Son derece çirkin, çoğu tam bitirilmemiş beton binalar, derm...

Belki bizden al ı nmad ı da biz onlar ı kendi iste ğ imizle b ı rakt ı k. Yeni kad ı n "i ş kad ı n ı " oldu ğ u için, erkekler dünyas ı nda binlerce çe ş it, küçüklü büyüklü oyunla u ğ ra şı rken takat ı m ı z kalmad ığı için, evlerde yap ı lan "i ş " i ş ten say ı lmad ığı için, onlar bizi içinde durmak zorunda oldu ğ umuz sert dünyada "yumu ş att ığı " için terk ettik. Ne portakal reçelini biliyoruz ş imdi, ne patl ı can tur ş usu kurmay ı , ne büyük anneannenin çi ğ böre ğ ini... Bir sürü bilgi, düşünsenize, ku ş aklar aras ı nda binlerce küçük bilgi yok oluyor. Kad ı nlar ı n kad ı nlara aktarmas ı gereken do ğ um ve ölüm bilgisi gibi mesela. İ ki ku ş ak öncesine kadar bebeklerin kordonunu kesebilirken kad ı nlar, ölüleri y ı kay ı p son yata ğı na yat ı rmay ı gündelik bir bilgi olarak beraberlerinde ta şı rken ş imdi? İ lerlemi ş bir hayat Bitkileri; hangilerinin zehirli, hangilerinin ş ifal ı oldu ğ unu bilirken o kad ı nlar bize kendi...

Uzun süredir görüşmediğim iki arkadaşım ve eşleriyle buluştuk bugün, eşlerimiz ve biz.. eski arkadaşlar olmamıza rağmen pek fazla görüşemiyoruz artık, bunu çeşitli sebepleri var, bir arkadaşın kızı oldu, şuanda yaklaşık 6 aylık, diğeri ise 4 ay kadar önce evlendi.. tabii böyle büyük değişiklikler olunca insanın hayatında diğer insanlara zaman ayıramıyor sanırım, yakın arkadaş olsalar bile.. bizim arkadaşlığımız tam 10 yıldır sürüyor, üniversitenin ilk yıllarında tanışmıştık.. çocuktuk ozaman, büyüttük birbirimizi, çocukluktan gençliğe geçiş, buhranlı zamanlar, aşkı keşfediş... sürekli geziyorduk, hem birbirimizi tanıyorduk hemde istanbulu.. hazırlık okuduğum o yıl hayatımın en boş ve hoş yılıydı.. o yılı hep özlemle anıyorum, çok güzel anılar kaldı bana, güzelde dostuklar.. aslında çok kayıp verdik .. kala kala 3 kişi kaldık görüşen..hayat ne kadar enterasan insanları farklı yerlere savuruyor, 7 kişiydik aslında, 7 kişi halinde geziyorduk, heryere birlikte gidiyorduk.. sabahtan buluşup...

ilk blog yazım olması itibarıyla heyecanla başlıyorum yazıma, hep böyle sürecektir umuyorum.. Haftaiçi sıkıcı iş temposından sonra haftasonları insan eve tıkılıp kalmak istemiyor malum, hele istanbulda yazın son günlerindeyseniz.. bir daha güzel bir hava nasıl yakalayacağım diye endişelenip attık kendimizi istanbul sokaklarına. kiminle mi, tabii ki eşimle.. önce kadık öye gidip biraz turladık kitapçıları ve akmar pasajını, klasik olduğu üzre..yine klasik olduğu üzre ben Elif Şafak kitabı aldım..bu aralar elimden düşüremiyorum kendisinin kitaplarını, bir başka blogda yazacağım bunun ile ilgili notlarımı da.. kadıköyden feshaneyemi gitsek sultanahmetemi gitsek derken kararımızı sultanahmetten yana verdik.. hem ramazanlarda mutlaka uğranılması gereken bir mekan diye düşünüp ilk eminönü vapuru ile karşıya geçtik. sonra mısır çarşısını gezdik şöyle bir, fakat oruçlu bir insanın gitmemesi gerken bir yermiş mısır çarşısı, biraz geç anladık.. güzelim lokumlar, çeşit çeşit kuruyemişler,pastır...