Shakespeare



Bu sefer Shakespeare'den alıntı yapıyorum, siz copy paste desenizde, ben öyle düşünmüyorum :)
sadece sevdiğim şeyleri buraya koymak hoşuma gidiyor hepsi bu.. ifade edemediğim, kelimelerin efendisi olamadığım için olabilenleri takdir ediyorum..




insanlarin çogu kaybetmekten korktugu için sevmekten korkuyor..
düsünmekten korkuyor, sorumluluk getirecegi için.
konusmaktan korkuyor, elestirilmekten korkttugu için.
yaslanmaktan korkuyor, gençligin kiymetini bilmedigi için.
unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi bir sey vermedigi için.
ve ölmekten korkuyor, aslinda yasamayi bilmedigi için.

Comments

Uysal KARA said…
Gayet güzel gayet nezih..
insan üzerine gözlemler eskimiyor demek ki.. bu konudaki bizden kaynaklarda geçerliliğini korumaktadır eminim, bir incelense...
5:32 PM
Anonymous said…
Good words.
11:17 PM
Post a Comment

Popular posts from this blog

EDWARD MORRISON

Temizlik yaptım bugün... Hem de tüm benliğimde Bütün kaslarımı,sinirlerimi, kemiklerimi hatta kanımı bile temizledim. Kırgınlıklarımı dışarı çıkardım ilk önce. ...  Görmenizi isterdim. Nasıl da çok yer kaplıyorlarmış inanmazsınız. Bağışlamayı yerleştirdim yerine özenle. Titizlikle her birinin üstüne ektim tohumlarını. Her yere görebildiğim göremediğim her yere serptim. Atarken kırgınlıklarımı bakmadım neydi onlar diye. Gelecek geçmişten çok daha fazla yaşanası. Bakmadım merak da etmedim. Bağışlamayı ekerken tekrar kırılmaktan korkuyordum belki. Kıskançlığımı çıkardım. Meğer ben ne az kıskançmışım. Çok kolay oldu. Sevindim. Sanki kaybetmiş bir eşyamı bulmuş gibi oldum. Çok şükür ki kin ve nefret yoktu yüreğimde. Nasıl temizlerdim hiç bilmiyorum. Sıra korkularıma gelmişti. Çıkarmaya bile korktum önce. Ne de çok alışmışım onlarla yaşamaya. Bunca acı ve endişeye nasıl alışılır İçten içe bir sevgi nasıl duyulur anlayamadım. Yerini toprağını sevmiş mor bir menekşeydiler. E... ne de ol...
Read more

Uçurtmalar-Elif Şafak

En sevdiği renk mor olan kadın En sevdiği kelime “asi” En sevdiği oyun incitmek beni Hıncı, çocukluktan kalma bir yara izi gibi İpleri dolaşmış uçurtmalar misali Ne beraber uçabildik, boşverip şu dünyayı Ne gidebildik kendi yolumuza Rüzgarda savruk, başına buyruk Senle ben Zamanı, yaralarla ölçen kadın Geçmişiyle kavgalı Gündüz isyankar Geceleri Tanrı’ya sığınan kız çocuğu Kırdığı kalpleri dizmiş ipe Gene en büyük zararı kendine En sevdiği ses, çocuk sesi Güneşli, billur, neşeli Oysa, yıllar var ki kendi Anne olmayı istememiş Çekip gidebilmek için bir gün Geride ekmek kırıntıları bırakarak Kuşlar yesin diye ayak izlerini Kalmasın ne bir sızı ne kalp yarası Sevişirken taşkın bir nehir Öpüşürken kor bir alev Uykusunda melek gibi masum Bakmaya kıyamadığım Kaç gece göğsünde uyuduğum Ama beraber uyanamadığım kadın İpleri dolaşmış uçurtmalar misali Ne beraber uçabildik, boşverip şu dünyayı Ne gidebildik kendi yolumuza Rüzgarda savruk, başına buyruk Senle ben Her hasretten sonra Başka başka s...
Read more