arizona

blog yazma zamanı çoktan geldi de geçti bile, geciktim daha 10 iş günü çalışacağım, artık acayip yoruluyorum, işe gitmek eziyet artık.. sandalyede oturmak işkence gerçekten.. 10 gün, su gibi geçer, ha gayret diyorum kendime.. yorulunca sancılar artıyor, nefes alıp vermek bile zorlaşıyor, bazen soluksuz kalıyorum ,dönemiyorum bile..ayaklarımda şişmeye başladı, moralim çok bozuluyor.. çatlak oluşmasın diye aldığım kremleri bile zar zor sürüyorum, sıkılıyorum.. hayat hep bukadar kötü değil çok şükür, güzel güzel kıpırtılar, tekmeler beni çok heyecanlandırıyor, bir yandan doğum olsun kavuşayım diyorum kuzucuğa bir yandan da bu tekmeleri bile özlicem diyorum, doğum kabusunu yaşamakta beni korkutuyor, bakalım işler nasıl gidecek kuzucuğun odasına gelince hala hazır değil, perdeydi halıydı bir sürü eksiği var izne ayrılmadan yapamıcam galiba, hoş izne ayrıldıktan sonra hareket etçek pek halim kalacakmı emin değilim.. belki doğumdan sonraya kalır. 32. hafta milad oldu benim için, öncesinde lay...