yeniden bizden
blog yazma zamanı çoktan geldi de geçti bile, geciktim
daha 10 iş günü çalışacağım, artık acayip yoruluyorum, işe gitmek eziyet artık.. sandalyede oturmak işkence gerçekten.. 10 gün, su gibi geçer, ha gayret diyorum kendime..
yorulunca sancılar artıyor, nefes alıp vermek bile zorlaşıyor, bazen soluksuz kalıyorum ,dönemiyorum bile..ayaklarımda şişmeye başladı, moralim çok bozuluyor.. çatlak oluşmasın diye aldığım kremleri bile zar zor sürüyorum, sıkılıyorum..
hayat hep bukadar kötü değil çok şükür, güzel güzel kıpırtılar, tekmeler beni çok heyecanlandırıyor, bir yandan doğum olsun kavuşayım diyorum kuzucuğa bir yandan da bu tekmeleri bile özlicem diyorum, doğum kabusunu yaşamakta beni korkutuyor, bakalım işler nasıl gidecek
kuzucuğun odasına gelince hala hazır değil, perdeydi halıydı bir sürü eksiği var izne ayrılmadan yapamıcam galiba, hoş izne ayrıldıktan sonra hareket etçek pek halim kalacakmı emin değilim.. belki doğumdan sonraya kalır. 32. hafta milad oldu benim için, öncesinde lay lay lom halinde devam ediyordum, bebekte hızlıca kilo aldı ve baskılar arttı bundan sonra..
biraz bebişe gelirsek 10 gün kadar önce 2,5 kilo 46cm boyundaydı.. gayet normal gidiyor herşey.. NTS'de kalp atışlarını ve sancıları kontrol ettik, onda da bi sorun yok, erken doğum görünmüyor.. bizimki aralık sonu gibi gelecek inşallah, bayramda bekliyoruz kendisini, büyük misafir geliyor, artık misafir değil ev sahibi olacak..
bu hafta perşembe tekrar kontrolümüz var, 36. hafta kontrolü.. doktor doğum yöntemine karar verecek, benim gönlüm normal doğumdan yana ama bakalım vücut yapım ve bebeğin gelişimi filan uygun olacak mı.. bir yandan da belirsiz bir tarihe kadar bebeği beklemek fikri zor, yani 42. haftaya kadar bekleyip sezeryan yaptıranlar oluyo veya normal diye bekliyosun başka bişiy çıkıyo sezaryanla alınıyor..ayrıca okuduğum bazı yazılarda normal doğumun bebek için riskli olabileceğini okudum.. bilmiyorum artık.. hayırlısı olsun
daha 10 iş günü çalışacağım, artık acayip yoruluyorum, işe gitmek eziyet artık.. sandalyede oturmak işkence gerçekten.. 10 gün, su gibi geçer, ha gayret diyorum kendime..
yorulunca sancılar artıyor, nefes alıp vermek bile zorlaşıyor, bazen soluksuz kalıyorum ,dönemiyorum bile..ayaklarımda şişmeye başladı, moralim çok bozuluyor.. çatlak oluşmasın diye aldığım kremleri bile zar zor sürüyorum, sıkılıyorum..
hayat hep bukadar kötü değil çok şükür, güzel güzel kıpırtılar, tekmeler beni çok heyecanlandırıyor, bir yandan doğum olsun kavuşayım diyorum kuzucuğa bir yandan da bu tekmeleri bile özlicem diyorum, doğum kabusunu yaşamakta beni korkutuyor, bakalım işler nasıl gidecek
kuzucuğun odasına gelince hala hazır değil, perdeydi halıydı bir sürü eksiği var izne ayrılmadan yapamıcam galiba, hoş izne ayrıldıktan sonra hareket etçek pek halim kalacakmı emin değilim.. belki doğumdan sonraya kalır. 32. hafta milad oldu benim için, öncesinde lay lay lom halinde devam ediyordum, bebekte hızlıca kilo aldı ve baskılar arttı bundan sonra..
biraz bebişe gelirsek 10 gün kadar önce 2,5 kilo 46cm boyundaydı.. gayet normal gidiyor herşey.. NTS'de kalp atışlarını ve sancıları kontrol ettik, onda da bi sorun yok, erken doğum görünmüyor.. bizimki aralık sonu gibi gelecek inşallah, bayramda bekliyoruz kendisini, büyük misafir geliyor, artık misafir değil ev sahibi olacak..
bu hafta perşembe tekrar kontrolümüz var, 36. hafta kontrolü.. doktor doğum yöntemine karar verecek, benim gönlüm normal doğumdan yana ama bakalım vücut yapım ve bebeğin gelişimi filan uygun olacak mı.. bir yandan da belirsiz bir tarihe kadar bebeği beklemek fikri zor, yani 42. haftaya kadar bekleyip sezeryan yaptıranlar oluyo veya normal diye bekliyosun başka bişiy çıkıyo sezaryanla alınıyor..ayrıca okuduğum bazı yazılarda normal doğumun bebek için riskli olabileceğini okudum.. bilmiyorum artık.. hayırlısı olsun
Comments