Annelik
Bir oğlum oldu,adı Oğuz Emre..2 ay 1 hafta ve 4 gündür anneyim.Hayatımın en farklı duygularını yaşıyorum, tarifi zor.. çok zor zahmetli ama bi o kadar da güzel zevkli ve tatminkar..
16 haftalık izin sürecimin son 2 haftasına girdim.. maalesef iznim bitiyor, nasıl geçti o günler anlamadım.. doğdu doğacak derken 11 haftalık oldu bile.. hayat işte ..Çişiydi kalasıydı, acıktıydı uyuduydu gazıydı derken günler su gibi geçiyor. Hayatımda bir daha böyle bir zaman dilimim olur mu bilmem, o yüzden heranımı oğlumla geçirmeyi istiyorum, onu öpmeye koklamaya doyamıyorum. Uyurken bile izlemek hoşuma gidiyor.
Hergün gram gram büyüdüğünü görmek, yapamadığı şeyleri yavaş yavaş yapabildiğini izlemek, bi insanın yetişmesine şahitlik edebilmek inanılmaz.
bu aralar Aguular gülücükler filan başladı, herşey daha da güzel, bişiy yaptığı zaman öyle seviniyorum ki, konuşsa yürüse herhalde havalara uçacağım, artık herkesi anlıyorum, herkesin çocuğu kendine güzel, kendine kıymetli ve harika
Gazlı bi bebek bizim bebeğimiz, bence başkaca bir derdide yok, ağlama krizlerine giriyor zaman zaman, haa birde bu aralar parmağını emmeye başladı.. hem öyle bir emiyorki parmağını bitirecek sanırsınız, hatta öyle hırslanıyorki tüm elini ağzına sokmaya çalışıyor , sonra mide bulantısı sonra kusma sonra üstünü değiştirme sonra uykuya daldırmak için uğraşma :(
gazlı zamanlarında bizi bayaa üzüyor, o kadar ağlıyorki insan kendini acayip çaresiz hissediyor, ne yapamıyorum yada neyi yanlış yapıyorum da bu çocuk bu kadar acı çekiyor diye üzülüyor insan. Çeşitli yöntemler var fön makinası bunlardan biri
Ayrıca şunuda söylemeliyim ki doktorların söylediği teorik bilgiler kesinlikle uygulanabilir değil, onlara kalsa sallama, kucağa alma, yanlız uyusun uyurken emzirme gibi, bunların hiçbiri kesinlikle mümkün olan şeyler değil, bizimkini kucaktan yere indirmek bile mümkün değil,kucakta da dik bakınır durumda olmayı seviyor
fırsat buldukça yeniden yazacağım
16 haftalık izin sürecimin son 2 haftasına girdim.. maalesef iznim bitiyor, nasıl geçti o günler anlamadım.. doğdu doğacak derken 11 haftalık oldu bile.. hayat işte ..Çişiydi kalasıydı, acıktıydı uyuduydu gazıydı derken günler su gibi geçiyor. Hayatımda bir daha böyle bir zaman dilimim olur mu bilmem, o yüzden heranımı oğlumla geçirmeyi istiyorum, onu öpmeye koklamaya doyamıyorum. Uyurken bile izlemek hoşuma gidiyor.
Hergün gram gram büyüdüğünü görmek, yapamadığı şeyleri yavaş yavaş yapabildiğini izlemek, bi insanın yetişmesine şahitlik edebilmek inanılmaz.
bu aralar Aguular gülücükler filan başladı, herşey daha da güzel, bişiy yaptığı zaman öyle seviniyorum ki, konuşsa yürüse herhalde havalara uçacağım, artık herkesi anlıyorum, herkesin çocuğu kendine güzel, kendine kıymetli ve harika
Gazlı bi bebek bizim bebeğimiz, bence başkaca bir derdide yok, ağlama krizlerine giriyor zaman zaman, haa birde bu aralar parmağını emmeye başladı.. hem öyle bir emiyorki parmağını bitirecek sanırsınız, hatta öyle hırslanıyorki tüm elini ağzına sokmaya çalışıyor , sonra mide bulantısı sonra kusma sonra üstünü değiştirme sonra uykuya daldırmak için uğraşma :(
gazlı zamanlarında bizi bayaa üzüyor, o kadar ağlıyorki insan kendini acayip çaresiz hissediyor, ne yapamıyorum yada neyi yanlış yapıyorum da bu çocuk bu kadar acı çekiyor diye üzülüyor insan. Çeşitli yöntemler var fön makinası bunlardan biri
Ayrıca şunuda söylemeliyim ki doktorların söylediği teorik bilgiler kesinlikle uygulanabilir değil, onlara kalsa sallama, kucağa alma, yanlız uyusun uyurken emzirme gibi, bunların hiçbiri kesinlikle mümkün olan şeyler değil, bizimkini kucaktan yere indirmek bile mümkün değil,kucakta da dik bakınır durumda olmayı seviyor
fırsat buldukça yeniden yazacağım
Comments