arizona

Oğlum hayvanlara çok meraklı. Konuşmazdan, anne demezden önce hayvan seslerini taklit ediyordu. Artık bayaa bayaa konuşuyor ama hayvanların adlarını söylemiyo genelde, hala seslerini taklit ediyor. Tavuk, koyun , inek, köpek, kedi, tavşan, kaplumbağa dedirtemedik. Ama tikii, ayuu, kuut, lama, fiiş.. diyo diğerlerine Hayvan resimlerinden oluşan kitaplarını elinden düşürmüyor, tekrar tekrar soruyor hayvanları. Adlarını tekrar ettiriyor. Tam bitti derken kitap bi dahaa, bi dahaa deyip defalarca üzerinden geçirtiyor. Aldığımız son kitapta farklı hayvanlar var. Afrika'da yaşayan Güney Amerika'da yaşayan değişik hayvanlar var o kitapta. Emu, vombat, mirket, ornitorenk, karıncayiyen, deniz papağanı, kakadu hatırlayabildiklerim. (Çocuk yetiştirme olayı benim genel kültürüme de fayda edecek galiba :)) Bunları ben bilmiyorum nasıl tanıtırım nasıl anlatırım dedim, eşimle karar verdik ve haftasonu Hayvanat Bahçesine gittik. Görebildiğimiz hayvanları bulacak ve kitapta işaretleyecektik. Ha...

Oğlumda ki değişimi, gelişimi izlemek son derece keyifli. 2 yaşını doldurur doldurmaz sanki bişeyler değişti Oğuz Emre'de. Çok daha bilinçli artık, çok daha konuşkan ve kendini ifade etmede oldukça başarılı. Artık eskisi kadar sinirli değil sanki.Eskiden kafasını yerlere vururdu ,saçımızı başımızı yolardı, ısırırdı . Şimdi onları bıraktı tamamen. 22 aylıkken anne bile dememiş bir çocuk için konuşması müthiş . Hemen herşeyi söyleyebiliyor artık. Şömineden tornavidaya, anne bana bunu oku'dan baba bunu tamir et' e kadar bir sürü şeyler söylüyor. Artık kendi karar veriyor yemek istediği şeye. Dolma mı çorba mı diyorum dolma deyip seçimini yapıyor. Bundan ver deyip gösteriyor istediğini. Arkadaşları olsun istiyor onlardan bahsediyor. Mesela Mert ile maç yaptığını futbol oynadığını anlatıyor, Bolu Abant'ta tanıştığı Ege abi ve Emin abisini soruyor. Fazlaca karşıyor bana sanki. Bunu giy diyo bana , pempeyi giy :) Kızdığı zaman , istediği olmadığı zaman git deyiveriyor kim olu...

Yeni yılın ilk gününe uyandık. Güzel bir gün, güneşli birgün. İstanbul'da kalmayalım dedik, yollara düştük. Abanta kadar mola vermeden yol aldık. Oğlum da uyudu yol boyunca. Otelimize geldik, yerleştik. Göl kıyısında yürüyüş yaptık, ata bindik, şömine başında sıcak bi şeyler içtik, bol bol fotoğraf ve güzel anılarla döndük evimize. İlk günün sabahında ki güneş aydınlat tüm günlerimizi.