arizona

Oğuz Emre köyde annanesinde, haftasonu gittik gördük, keyfi yerindeydi fena değil, alışmış ortama girmiş, arkaadaş yapmış kendine. Hepsi kendinden büyük, abiler ama onlarla çok iyi anlaşıyormuş, anlatıp durdu bana da. Onur abi, barış abi. Hatta abileri oğluma oyuncak vermişler çok mutlu olmuş, onları gösterdi gururla. Arabayla kırklarelinden dönerken abiler yolda oynuyordu onları gördü anne beni burda indirir misin dedi. Arakadaşlarının yanına gitmek istedi :) Onun dışında şapka takmayı sevmediği için başı ve tişörtünün etrafı yanmış bayaa, esmer olmuş. Ayrılmak zor geldi tabii, hem ona hem bana. Acayip özlemiş, sürekli sarılmak öpmek üstüme çıkmak istedi. Zaten boğuşmayı sarsalamayı sıkmayı seviyor. Ama benim halim malum, zorlanıyorum, yapma oğlum demekte zoruma gidiyor, özlemiş çocuk, sıkma annecim diyorum sıkmıyorum sadece sarılıyorum, çok seviyorum seni annecim diyor. Biz dönicez seni almıcaz dedim ona çok bozuldu, genelde onu bırakıp bir haftasonra gidip alıyorduk şimdi gidipte al...

Her sabah konuşuyoruz oğlumla, hergün özlemim daha da derinleşiyor, her sabah onunla uyanmak, tepemde zıplaması, beni zorla yataktan kaldırmasına izin vermeyi bile özledim. Telefonda konuşmayı pek sevmiyor bizim tospağa, genelde sorularıma cevap alamıyorum, konuyu dağıtıyor veya şımarıklık ediyor. Az önce konuştuğumuzda bol bol 6yla 8 yanyana gelirse kaç eder 3le 4 yan yana gelirse kaç olur tipinde sorular sordu. Sonra bana gelirken birsürü puzzle getir tamam mı dedi. Mater, şerif, sally, mcqueen, doc hodsun daha bir sürü kahraman saydı. Nasıl bulacaksam onları. Bulduklarımı alırım annecim dedim, sonra tekrar şımarmaya başladı, ben anne bile diyemem, ben sadece iif diyebilirim, ben zaten bebeciğim, bebeciğin aynına gelcen mi dedi. sonra kapattı.Canım bebeğim.

Aşk bu dünyanın ölçüleriyle açıklanamaz sevgili. O ilkel bir acıdır, yaban bir ağrıdır. Gelir ve içimizdeki o çok eski bir şeye dokunur. Sonra bir perde açılır ve yolculuk başlar. Bu yolculukta artık para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, iş, anneler ve korkular yoktur. Aşkın kendi gerçekliği vardır sevgili. İnsan bir başka ışığa teslim olur… Aşkta yarın yoktur sevgili. Zaman ileri doğru değil, içeri, yüreklere, derinlere doğru işlemeye başlar, bilgeleşir. Hiç bilmediği sezgileriyle buluşur. Yükü çok ağırdır, kendiyle buluşmuştur. Hem dışındadır dünyanın, hem de ortasında.

Okullar tatil oldu, oğlumun tatil planı daha çok önceden belirlenmişti, ben izne çıkana kadar olan sürede babanneleri ve annaneleri arasında paylaşımlı olarak bakılacaktı. Babannesi sağolsun bir hafta istanbulda oğluma eşlik etti. Ben her sabah kalvaltısını yaptırmaya devam ettim, öğlen de eve koşup öğle yemeğini yedirdim. Çünkü gitmediğim günde hiçbirşey yememiş, sonraki tüm günler eve gittim. Akşamda birlikteydik zaten, fena geçmedi. Bu haftasonu da annanesinin yanına götürdük, gerikalan 3 haftasını köyde geçirecek. Fakat ilk defa isteksiz gitti köye. Sanırım okulların tatil olduğunu anladı ve okula gitmek zorunda değilsem ozaman köye de gitmek istemiyorum diye düşündü bilmiyorum. Ama ben de burda kalıcam, sen de işe gitme seninde işin tatil olsun, bende seninle işe gelicem köyde sende kal gibi tüm yolları denedi. Sonra kabullendi tabii. Hatta ben burda çok mutluyum falan dedi. Birde tavşanımız oldu. İş yerinden bir arkadaş bize kendi tavşanlarını verdi. Ben almayı düşündüğümü söylem...

Anneler günü için hazırladıkları gösteriden sonra ikinci gösterisiydi Oğuz Emre'nin. İkinci kez sahneye çıktı. Ama oldukça heyecanlıydı. Bakınıp durdu sağa sola, bizi arar gibi.Zaten çok kısa bir gösteriydi küçük gruplar için. Ağırlık 6 yaş grubundaydı, onların kep töreni falan vardı, uzun uzundu onların gösterileri. Zaten tamamen ingilizceydi. Biz sonuna kadar bekledik, belki tekrar çıkarlar diye ama tekrar çıkmadılar. Birkaç fotoğraf

Dün oğlumun okulunun son günüydü. 2 aylık tatili başladı. Hergün soruyodu bugün okul var mı, bugün okul olasın, okula gitmeyelim bugün pazar olsun filan. Neyseki muradına erdi.. gerçi okula giderken arada arıza çıkarsa da okuldan hep çok mutlu döndü, onu almaya gittiğimde hep çok neşeliydi. Okuldan yıl içinde yaptığı faaliyetleri göndermişler. Çok güzel şeyler yapmışlar, boyamalar filan.. hepsini gururla gösterdi anlattı. Tabii hala çalıştığım için izin süresince oğlumun ne yapacağı hala belirsiz. annanesi de bekliyor, babanneleri de alıp bodruma götürmek istiyor. Daha karar veremedik. Bugün 32. hafta kontrolüm vardı, ufaklığı gördüm. Hoş yüzünü göremedim, arkası dönüktü ensesinden gördüm sadece.32. haftada 43 cm. 2100 grmış. Gayet iyi dedi doktor. 15 Ağustos-20 Ağustos arası da doğum tarihi olacak, bakalım. Daha bayaa zaman var. Özellikle şimdilerde oldukça ağırlaştım hareketlerim kısıtlandı, uykularım da delik deşik ne yazıkki. Halsizlik yorgunluk sinirlilik hallerimi bunlar açıklıyo...