New Berliner's





Macera başladı. Berlindeyiz. Yeni hayatımızda. Ilk iş bisikletler alındı. Oğuz için bisiklete binmek bir yeri eglenceli yapmak için yeterli zaten. Bıkmadan usanmadan bisikletiyle dolaşıyor etrafta. Neyseki çok yakınımızda güzel bir park var. Gerçi berlinde hemen her yer güzel parklar ve bahçelerde dolu. Çok yağmur alan bu yer. Ama ağustos ayı çok iyi bir mevsim Berline gelmek için. Biz ufaktan berlinj keşfe başladık. Çocuklar enteresan şekilde hiç yadirgamadilar. Yataklarını eşyalarını. Çünkü hala göçebe halindeyiz. Masa dolap koltuk temel eşyalar bile hala tamamlanamadi.  Hayat ışte insan herşeye alışıyor. Tabii istanbul daki güvenli ve konforlu hayatı bırakmak zor bir karardır. Şimdilik bir sorunumuz yok. Okul ve dil konusu tabii hala büyük problem. Okulumuzun ismi belli oldu. Fakat okullar tatil olduğu için henüz görüşmedik.  Bakalım nasıl bir öğrenim yılı olacak çocuklar için. Benim yılım yaklaşık belli. Dil öğren, evde temizlik yemek yap, hadi bakalım :)

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

EDWARD MORRISON

Temizlik yaptım bugün... Hem de tüm benliğimde Bütün kaslarımı,sinirlerimi, kemiklerimi hatta kanımı bile temizledim. Kırgınlıklarımı dışarı çıkardım ilk önce. ...  Görmenizi isterdim. Nasıl da çok yer kaplıyorlarmış inanmazsınız. Bağışlamayı yerleştirdim yerine özenle. Titizlikle her birinin üstüne ektim tohumlarını. Her yere görebildiğim göremediğim her yere serptim. Atarken kırgınlıklarımı bakmadım neydi onlar diye. Gelecek geçmişten çok daha fazla yaşanası. Bakmadım merak da etmedim. Bağışlamayı ekerken tekrar kırılmaktan korkuyordum belki. Kıskançlığımı çıkardım. Meğer ben ne az kıskançmışım. Çok kolay oldu. Sevindim. Sanki kaybetmiş bir eşyamı bulmuş gibi oldum. Çok şükür ki kin ve nefret yoktu yüreğimde. Nasıl temizlerdim hiç bilmiyorum. Sıra korkularıma gelmişti. Çıkarmaya bile korktum önce. Ne de çok alışmışım onlarla yaşamaya. Bunca acı ve endişeye nasıl alışılır İçten içe bir sevgi nasıl duyulur anlayamadım. Yerini toprağını sevmiş mor bir menekşeydiler. E... ne de ol...
Read more

Uçurtmalar-Elif Şafak

En sevdiği renk mor olan kadın En sevdiği kelime “asi” En sevdiği oyun incitmek beni Hıncı, çocukluktan kalma bir yara izi gibi İpleri dolaşmış uçurtmalar misali Ne beraber uçabildik, boşverip şu dünyayı Ne gidebildik kendi yolumuza Rüzgarda savruk, başına buyruk Senle ben Zamanı, yaralarla ölçen kadın Geçmişiyle kavgalı Gündüz isyankar Geceleri Tanrı’ya sığınan kız çocuğu Kırdığı kalpleri dizmiş ipe Gene en büyük zararı kendine En sevdiği ses, çocuk sesi Güneşli, billur, neşeli Oysa, yıllar var ki kendi Anne olmayı istememiş Çekip gidebilmek için bir gün Geride ekmek kırıntıları bırakarak Kuşlar yesin diye ayak izlerini Kalmasın ne bir sızı ne kalp yarası Sevişirken taşkın bir nehir Öpüşürken kor bir alev Uykusunda melek gibi masum Bakmaya kıyamadığım Kaç gece göğsünde uyuduğum Ama beraber uyanamadığım kadın İpleri dolaşmış uçurtmalar misali Ne beraber uçabildik, boşverip şu dünyayı Ne gidebildik kendi yolumuza Rüzgarda savruk, başına buyruk Senle ben Her hasretten sonra Başka başka s...
Read more